πλημμέλησις

πλημμελῶς

πλήμμη
πλημμελῶς, adv. contre la règle, à tort, p. opp. à ἐμμελῶς, Plat. Leg. 816a ; à ἀτάκτως, Plat. Tim. 30a ; cf. Str. 459 ; Plut. M. 158d.
Étym. πλημμελής.