Πληξαύρη

πλήξιππος

Πλήξιππος
πλήξ·ιππος, ος, ον, qui dompte (propr. qui frappe) les chevaux, habile cavalier, Il. 2, 104 ; 4, 327 ; 5, 705 ; 11, 93 ; en parl. d’un fouet, Nonn. D. 20, 227 ||
E Dor. πλάξιππος, Pd. O. 6, 145.
Étym. πλήσσω, ἵππος.