πνευματικῶς

πνευμάτιον

πνευμάτιος
πνευμάτιον, ου (τὸ) [ᾰ]
I petit vent, Damox. (Ath. 102d au pl.) ||
II souffle de vie, souffle, Arr. Epict. 3, 13, 15 ; d’où :
1 petite âme, M. Ant. 2, 2 ||
2 vie misérable, Pol. 15, 31, 5.
Étym. πνεῦμα.