πνῖγμα

πνιγμός

πνιγμώδης
πνιγμός, οῦ (ὁ)
1 c. le préc. Hpc. Coac. 125 ; Xén. Œc. 7, 12 ; Arstt. H.A. 3, 3, 19, etc. ||
2 chaleur étouffante, Hpc. V. med. 14.