πνίγω

πνιγώδης

πνικτήρ
πνιγώδης, ης, ες []
1 act. qui étouffe, qui suffoque, Diph. siphn. (Ath. 61e); Plut. Alex. fin ||
2 étouffé, suffoqué, Hpc. 74a, etc.
Étym. πνῖγος, -ωδης.