ποδηγία

ποδηγός

ποδηνεκής
ποδ·ηγός, dor. et vieil att. ποδαγός, ός, όν [ᾱ]
I qui guide, Anth. 5, 179 ||
II subst. ὁ ποδαγός :
1 guide, Eur. Ph. 1715 ||
2 serviteur, Soph. Ant. 1181.
Étym. πούς, ἡγέομαι.