ποινηλατέω-ῶ

ποινήλατος

ποινητήρ
ποιν·ήλατος, ος, ον [ᾰ]
1 poursuivi par les Furies vengeresses, Anon. (Suid.) ||
2 envoyé par les Furies vengeresses, Simpl. Epict. p. 117, 36 Dübn.
Étym. ποινή, ἐλαύνω.