ποιηϐόρος

ποιήεις

ποίημα
ποιήεις, ήεσσα, ῆεν, couvert d’herbe ou de gazon, verdoyant, Il. 9, 150 ; Od. 16, 396, etc. ||
E Dor. ποιάεις [ᾱ] Soph. O.C. 157 ; acc. contr. ποιᾶντα, Pd. N. 5 fin.
Étym. ποία.