πολίζω
πολιήοχοςπολίζω : bâtir ou fonder une ville, Il.
7, 453 ; au
pass. Il. 20,
217 ; Hdt. 4,
108 ; 5, 13, etc. ; avec l’acc. de lieu,
couvrir de constructions, Xén.
An. 6, 4, 4 ;
Plut. Rom.
9 ||
Moy. (ao. ἐπολισάμην) se bâtir
une ville, acc. DH. 1, 30 ||
E Ao. épq. 1 pl. πολίσσαμεν,
Il. 7, 453 ;
pl. q. pf. 3 sg. épq. πεπόλιστο, Il. 20, 217.
Étym.
πόλις.