πολυδαίδαλος

πολυδάκρυος

πολύδακρυς
πολυ·δάκρυος, ος, ον [ῠῠ] qui fait verser des larmes abondantes, Il. 17, 192 ; Tyrt. 8, 7 ; Eur. H.f. 426 ; A. Rh. 2, 916.
Étym. cf. le suiv.