πολύγελως

πολυγηθής

πολύγηθος
πολυ·γηθής, ής, ές [ῠ] qui cause une grande joie, Il. 21, 450 ; Hés. O. 612, Th. 941 ; Anth. 9, 189 ||
E Dor. πολυγαθής [ᾱ] Pd. P. 2, 51, etc.
Étym. π. γηθέω.