πολυκτημοσύνη

πολυκτήμων

πολύκτηνος
πολυ·κτήμων, ων, ον, gén. ονος, qui possède beaucoup, très riche, opulent, Il. 5, 613 ; Soph. Ant. 843 ; avec le gén. Eur. Ion 581.
Étym. π. κτῆμα.