πολυπέλεθρος

πολυπενθής

πολυπένθιμος
πολυ·πενθής, ής, ές [ῠ]
1 act. qui cause une grande douleur, en parl. de pers. Il. 9, 563 ; Od. 14, 386 ; de choses, Od. 23, 15 ||
2 pass. lamentable, Eschl. Pers. 547 ||
Sup. -έστατος, Plut. M. 114f.
Étym. π. πένθος.