πολυφθόρος

πολύφθορος

πολυφιλάνθρωπος
πολύ·φθορος, ος, ον :
1 ruiné, Soph. Tr. 477 ||
2 riche en catastrophes, Soph. El. 10 ||
3 qui court mille dangers, Soph. fr. 499.
Étym. π. φθείρω.