Πολυπημονίδης

πολυπήμων

πολύπηνος
πολυ·πήμων, ων, ον, gén. ονος [ῠ]
1 qui cause de grands maux, Hh. Cer. 230, etc. ; Pd. P. 3, 81 ||
2 qui souffre beaucoup, Man. 1, 85 ; 4, 49.
Étym. π. πῆμα.