Πολυτίων

πολύτλας

πολυτλήμων
πολύ·τλας [ᾱ] adj. m., primit. seul. au nomin. :
1 qui a beaucoup souffert, ou qui souffre beaucoup, Il. 8, 97 ; Od. 7, 1 ||
2 très patient, Soph. Aj. 954 ||
E Acc. πολύτλαν, Man. 5, 268.
Étym. π. τλάω.