πολυτλήμων

πολύτλητος

πολύτμητος
πολύ·τλητος, ος, ον :
1 qui a beaucoup souffert, Od. 11, 38 ; d’où malheureux, infortuné, Man. 2, 398 ||
2 qui cause de vives souffrances, Q. Sm. 11, 25 ||
E Dat. pl. épq. πολυτλήτῃσιν, Q. Sm. l. c.
Étym. π. τλάω.