πολυτρήρων

πολύτρητος

πολυτρίπους
πολύ·τρητος, ος, ον, aux nombreux trous, en parl. d’éponges, Od. 1, 111 ; 22, 439 ; de flûtes, Anth. 9, 266, etc. ; de ruches d’abeilles, Anth. 9, 363, 15, etc. ; des poumons, Arét. 39, 36 ; Str. 578.
Étym. π. τιτραίνω.