πομπεῖον

πομπεύς

πόμπευσις
πομπεύς, έως (ὁ)
1 conducteur, Od. 4, 362 ; particul. guide, Od. 3, 325, 376 ||
2 qui fait partie d’une procession, Thc. 6, 58 ||
E Plur. nom. ion. -ῆες, Od. 4, 362 ; att. -ῆς, Plat. com. 2-2, 645 Mein.
Étym. πέμπω.