ποντοκράτωρ

ποντοκύκη

ποντόμεδος
ποντο·κύκη, ης [ῠ] adj. f. : γυνή, femme remuante, turbulente, propr. « agitée comme la mer », Anon. (Com. fr. 4, 667).
Étym. π. κυκάω.