ποντοτίνακτος

ποντοφάρυξ

ποντόφιν
ποντο·φάρυξ, υγος () [ᾰῠγ] gosier vorace, propr. « gosier qui est une mer, un gouffre », Anon. (Com. att. fr. t. 3, p. 593 Kock).