ποντόθεν

ποντοθήρης

ποντοκράτωρ
ποντο·θήρης, ου (ὁ) qui chasse sur mer, c. à d. pêcheur, Anth. 6, 193.
Étym. ion. c. *ποντοθήρας, de πόντος, θηράω.