πόρθμευμα

πορθμεύς

πορθμευτής
πορθμεύς, έως ()
1 nocher qui fait passer l’eau, Od. 20, 187 ; Hdt. 1, 24 ; Ar. Eccl. 1086 ; Eschn. 76, 10 ; particul. en parl. de Charon, Eur. Alc. 252 ||
2 p. ext. batelier, Thcr. Idyl. 1, 57.
Étym. πορθμός.