πραΰτροπος

πρᾴως

πρεμνίζω
πρᾴως [] adv. avec douceur, avec calme, au mor. Xén. An. 1, 5, 14 ; Plat. Lys. 211e ; postér. en parl. de mouvements, Pol. 4, 41, 6 ; Diosc. 2, 105 ||
Cp. πρᾳότερον, Plat. Gorg. 489d, Phæd. 94d ; ou πρᾳοτέρως, Jos. A.J. 17, 6, 4 ; sup. πρᾳότατα, Plat. Rsp. 387e.
Étym. πρᾷος.