πρίστις

πριστός

πρίω
πριστός, ή, όν :
1 scié, Od. 18, 196 ; 19, 564 ; Eur. Tel. fr. 725 Nauck ; Anth. 6, 233 ||
2 qu’on peut scier, Jos. A.J. 8, 5, 2 (vb. de πρίω 1).