προαγωγός

προάγων

προαγωνίζομαι
προ·άγων, ωνος (ὁ) [ᾰ]
1 prélude d’un combat, Ar. fr. 74 Dind., etc. ||
2 p. ext. prélude, en gén. Plat. Leg. 796d ; Dém. 611, 8.
Étym. π. ἀγών.