προαπολαύω

προαπολείπω

προαπολεπίζω
προ·απολείπω :
1 tr. abandonner auparavant, Ant. 140, 28 ; Hpc. 611, 17 ; acc. Arstt. Rhet. Al. 31, 5, etc. ||
2 intr. mourir auparavant, prématurément, avec un part. Paus. 2, 1, 5 ||
Moy. abandonner auparavant, Plut. M. 1078f.