προαπόλλυμι
προαπολογέομαι-οῦμαιπρο·απόλλυμι (seul.
pf. προαπόλωλα
au sens intr.) succomber auparavant,
Dém. 50, 24 ||
Moy. προαπόλλυμαι, être détruit ou périr avant ; gén.
Lys. 193, 3 ;
abs. Thc.
5, 61 ; 6,
77 ; Ant. 137,
20 ||
E Sbj. prés. pass. 3 sg.
προαπολλύηται, Plat. Phæd. 91d.