προϐλής

προϐλής, ῆτος (ὁ, ἡ) jeté ou placé en avant, qui s’avance en saillie (écueil, Il. 2, 396 ; rocher, Il. 16, 407 ; colonnes, Il. 12, 259 ; rivage, Od. 5, 405 ; cf. Od. 10, 89 ; 13, 97, etc.) ; subst. ἡ προϐλής (s. e. πέτρα ou ἀκτή) cap, promontoire, Opp. H. 5, 252 ; au pl. Soph. Ph. 936, etc.