προϐουλεύω

προϐουλή

προϐούλομαι
προ·ϐουλή, ῆς (ἡ) délibération préalable : ἐκ προϐουλῆς, Ant. 112, 10 ; 47, 4, etc. d’après un dessein arrêté, de propos délibéré.
Étym. π. βουλή.