προδιομολογέομαι-οῦμαι
προδιομολογητέονπρο·διομολογέομαι-οῦμαι :
1 convenir auparavant,
Plat. Tim.
78a ;
Arstt. Top.
1, 18, 16 ; τινι, DC. 38, 14, avec qqn ; ἵνα,
DC. 62, 21,
que, etc. ||
2 pass. être convenu, Plat.
Soph. 241a, Arstt. Nic. 2, 2, 3.