προδότις

πρόδοτος

πρόδουλος
πρόδοτος, ος, ον :
1 trahi, livré, Soph. El. 126 ; cf. Eur. Hipp. 595 ||
2 délaissé, Soph. El. 1074.
Étym. vb. προδίδωμι.