προεπιτίθημι

προεπιχειρέω-ῶ

προεπιχείρησις
προ·επιχειρέω-ῶ :
1 s’attaquer le premier à, dat. Thc. 6, 34 ; Plut. Thes. 11, etc. ||
2 entreprendre le premier de, inf. Plut. Thes. 9.