προγάμιος

πρόγαμος

προγανόω-ῶ
πρό·γαμος, ος, ον [ᾰ] prêt à se marier, fiancé, Triphiod. 341 ; οἱ Πρόγαμοι, les Fiancés, titre d’une comédie de Ménandre.
Étym. π. γαμέω.