προκάμπυλον

προκάρηνος

προκαρόω-ῶ
προ·κάρηνος, ος, ον [ᾰ] qui tombe la tête en avant, Anth. 7, 632 ; 9, 533 ; Mus. 338, etc.
Étym. π. κάρηνον.