προκαταίρω

προκατακαίω

προκατάκειμαι
προ·κατακαίω (f. -καύσω, ao. -κατέκηα)
1 brûler auparavant, acc. DC. 60, 34 ||
2 brûler (tout) avant (l’arrivée de l’armée) en parl. de coureurs d’avant-garde, Xén. An. 1, 6, 2.