προκαταύλησις

προκαταφέρω

προκαταφεύγω
προ·καταφέρω (f. -κατοίσω, ao. 2 -κατήνεγκον, etc.)
1 porter en avant de haut en bas, Arstt. Probl. 12, 2 ||
2 emporter auparavant ; au pass. être emporté ou succomber avant, gén. Lib. 2, 365.