Πρόκλα

προκλαίω

Προκλέης-ῆς
προ·κλαίω (impf. προὔκλαιον) pleurer d’avance ou auparavant, Soph. Tr. 963 ; τινά, Hdt. 5, 8 ; Eur. Alc. 529, pleurer d’avance sur qqn.