προκοιτία

πρόκοιτος

προκοιτών
πρό·κοιτος, ου (ὁ)
I adj. qui couche devant la maison (chien) Plut. M. 325b ||
II subst.
1 sentinelle de nuit, Pol. 20, 11, 5 ||
2 garde du corps, DC. 67, 15, etc.
Étym. π. κοίτη.