προκόμιον
προκομιστέονπρο·κόμιον, ου
(τὸ)
1 touffe de crins qui
tombe sur le front d’un cheval, etc.
Xén. Eq.
5, 6 ; Arstt.
H.A. 9, 45, 5
||
2 perruque posée sur les
cheveux, Ar. fr. 309,
2 Dind. ; Arstt. Œc. 2, 15, 3 ;
Ath. 523a.
Étym.
π. κόμη.