πρόκρημνος

πρόκριμα

προκριματίζομαι
πρόκριμα, ατος (τὸ) [ῐ] jugement porté d’avance, prévention, NT. 1 Tim. 5, 21 ; Rhét. 7, 1123 W.
Étym. προκρίνω.