προμάτωρ

προμαχέω-ῶ

προμαχεών
προμαχέω-ῶ []
1 combattre aux premiers rangs, Xén. Cyr. 3, 3, 60 ||
2 combattre pour, gén. Sim. Epigr. 90 (149) Bgk.
Étym. πρόμαχος.