προμαχίζω

προμάχομαι

προμαχόρμα
προ·μάχομαι [ᾰ]
1 combattre devant, gén. Il. 11, 217 ; 17, 358 ; abs. DS. 18, 44 ; Plut. Ant. 39 ||
2 combattre pour, gén. Ar. Vesp. 957.