προμάμμη

προμανθάνω

Προμανθεύς
προ·μανθάνω (f. προμαθήσομαι, ao. 2 προὔμαθον, etc.) apprendre d’avance, d’où à l’ao. 2 avoir appris d’avance, c. à d. savoir, acc. Pd. O. 8, 79 ; Thc. 1, 138 ; Plat. Leg. 643c, etc. ; avec un inf. Soph. Ph. 538.