προμελαίνω

προμελετάω-ῶ

Προμένεια
προ·μελετάω-ῶ :
1 s’exercer d’avance à, acc. Ar. Eccl. 117 ; Plat. Soph. 218d ; inf. Xén. Ath. 1, 20 ||
2 préluder, Ar. Th. 1178 ; Pol. 10, 47, 3.