προνάον

πρόναος

Προνάπης
πρό·ναος, ος, ον [] situé devant le temple, Eschl. Suppl. 494 ; Paus. 9, 10, 2 ; subst. ὁ πρόναος, DS. 14, 14 ; Str. 805 ; Paus. 8, 32, 2, etc. ; ou τὸ πρόναον, Jos. A.J. 8, 3, 2, vestibule d’un temple, entrée d’un temple ||
E Ion. πρόνηος, Luc. Syr. 30.
Étym. π. ναός ; v. πρόναιος.