προνηΐη

προνήϊον

προνήϊος
προνήϊον, ου (τὸ) ion. c. πρόναον, Anth. 6, 281 ||
E Dans les inscr. att. l’écriture flotte entre les formes προνήϊον et πρόνεως, CIA. 1, 117, 130 (434/425 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 51, 6.
Étym. neutre du suiv.