προπαραδίδωμι

προπαραίτησις

προπαραλαμϐάνω
προ·παραίτησις, εως (ἡ) [ᾰ] action de détourner d’avance par des prières, Rhét. 9, 518 W.
Étym. πρό, παραιτέομαι.