προπερισπάω-ῶ

προπέρυσι(ν)

προπερύσινος
προ·πέρυσι(ν) [ῠῐ] adv. deux ans auparavant, Lys. 114, 31 ; Plat. Euthyd. 272c ; Dém. 467, 14, etc. ||
E Att. πρωπέρυσιν, Phérécr. (Com. Att. fr. t. 1, p. 199 Kock) ; Dysc. Adv. p. 577, 24.
Étym. π. πέρυσι.