προποδηγέτις

προποδηγός

προποδίζω
προ·ποδηγός, οῦ (ὁ, ἡ) qui marche devant, qui sert de guide, Plut. M. 580c ; en parl. d’un bâton qui sert à soutenir la marche, Anth. 6, 294 ||
E Dor. προποδαγός [ᾱ] Anth. l. c.
Étym. π. ποδηγός.